Ek dink vandag aan die telefoon van jare gelede. Om ’n oproep te
ontvang was een van die lekkerste dinge wat daar was. Om een te kon maak
was die tjerrie op die koek. Ma en Pa het ’n staande afspraak gehad met
Ouma. Elke Sondagmiddag teen vieruur sou die foon lui. Ek het so gehoop
hulle is êrens besig sodat ek die een kan wees wat antwoord.
“Dubbel vier, dubbel twee, sewe hallo.” So het ons almal die foon geantwoord. Daardie nommer sal my altyd bybly. Selfs al het die nommers in latere jare verander sit dié een vas in my kop soos ’n vlieg in ’n spinnerak.
Dit is tragies om te dink hoe dinge in die vyf laaste-en-twintig jaar verander het. Skielik loop elke ou rond met ’n selfoon in sy sak. Oproepe is ook nie meer dieselfde nie. As dit nie ’n Whatsapp oproep is nie kan jy maar weet, iemand wil iets aan jou smous.
Die foon wat eers die hoogtepunt van ’n mens se dag was, het nou ’n pyn in ’n ongemaklike plek geword. As ek nie die nommer herken nie antwoord ek nie. Is dit nie bietjie ongeskik nie? sal jy vra. Dalk, maar as jy die foon antwoord en ’n robotiese stem skree in jou oor, “Druk een as jy meer wil uitvind…” Dis net daar waar ek die foon dooddruk en die nommer summier blok.
Op een of ander manier sal die robot jou weer opspoor en van ’n ander nommer af skakel. Dalk nie dieselfde dag nie, maar jy kan maar weet, hy is op jou spoor. Sy vermoë is bomenslik. Hy weet presies wanneer jy op ’n Saterdag ’n middagslapie wil vat. Hy wag tot jy ten minste tien minute lank vas slaap dan sit en lag hy vir jou wat die foon met ’n dowwe kop en sleeptong antwoord.
Bo en behalwe die probleem-oproepe sit mens nou ook met verslaafdes. Mense van alle ouderdomme ly hieraan, maar dit is veral die jeug wat swaar trek. Die klein onskuldige swart foontjie wat so maklik in jou broek se sak pas is ’n wip! As jy eers gevang is in daardie wip is daar nie uitkomkans nie. Jou oë moet ure lank boet deur onbenullige boodskappies te lees, ander mense se doen en late te ‘like’ en na die kerkkoor se oefening te luister wat dominee sopas opgeneem en op die kerk-groepie ‘geshare’ het.
Jy is ’n gevangene en dit is jou vonnis. Hierdie foon-robot-spinnerak het jy toegedraai in sy taai web. Daar is net een manier om van hom ontslae te raak. Gooi die sak-pas foontjie dadelik in die see. Moenie terugkyk nie. Jy sal dalk nie in ’n soutpilaar verander nie, maar ek belowe jou jy gaan nie veel beter daarvan afkom nie. Ry dadelik na die naaste oudhede winkel, koop vir jou een van daardie ou ring-telefone en prop hom by die geel blokkie teen die muur in. Wag vir die foon wat dalk een keer per week lui. As jy antwoord doen dit soos jy dit daardie jare gedoen het.
Dubbel vier, dubbel twee, sewe hallo. Dubbel vier, dubbel twee, sewe, ek mis jou.
27 Junie 2018
“Dubbel vier, dubbel twee, sewe hallo.” So het ons almal die foon geantwoord. Daardie nommer sal my altyd bybly. Selfs al het die nommers in latere jare verander sit dié een vas in my kop soos ’n vlieg in ’n spinnerak.
Dit is tragies om te dink hoe dinge in die vyf laaste-en-twintig jaar verander het. Skielik loop elke ou rond met ’n selfoon in sy sak. Oproepe is ook nie meer dieselfde nie. As dit nie ’n Whatsapp oproep is nie kan jy maar weet, iemand wil iets aan jou smous.
Die foon wat eers die hoogtepunt van ’n mens se dag was, het nou ’n pyn in ’n ongemaklike plek geword. As ek nie die nommer herken nie antwoord ek nie. Is dit nie bietjie ongeskik nie? sal jy vra. Dalk, maar as jy die foon antwoord en ’n robotiese stem skree in jou oor, “Druk een as jy meer wil uitvind…” Dis net daar waar ek die foon dooddruk en die nommer summier blok.
Op een of ander manier sal die robot jou weer opspoor en van ’n ander nommer af skakel. Dalk nie dieselfde dag nie, maar jy kan maar weet, hy is op jou spoor. Sy vermoë is bomenslik. Hy weet presies wanneer jy op ’n Saterdag ’n middagslapie wil vat. Hy wag tot jy ten minste tien minute lank vas slaap dan sit en lag hy vir jou wat die foon met ’n dowwe kop en sleeptong antwoord.
Bo en behalwe die probleem-oproepe sit mens nou ook met verslaafdes. Mense van alle ouderdomme ly hieraan, maar dit is veral die jeug wat swaar trek. Die klein onskuldige swart foontjie wat so maklik in jou broek se sak pas is ’n wip! As jy eers gevang is in daardie wip is daar nie uitkomkans nie. Jou oë moet ure lank boet deur onbenullige boodskappies te lees, ander mense se doen en late te ‘like’ en na die kerkkoor se oefening te luister wat dominee sopas opgeneem en op die kerk-groepie ‘geshare’ het.
Jy is ’n gevangene en dit is jou vonnis. Hierdie foon-robot-spinnerak het jy toegedraai in sy taai web. Daar is net een manier om van hom ontslae te raak. Gooi die sak-pas foontjie dadelik in die see. Moenie terugkyk nie. Jy sal dalk nie in ’n soutpilaar verander nie, maar ek belowe jou jy gaan nie veel beter daarvan afkom nie. Ry dadelik na die naaste oudhede winkel, koop vir jou een van daardie ou ring-telefone en prop hom by die geel blokkie teen die muur in. Wag vir die foon wat dalk een keer per week lui. As jy antwoord doen dit soos jy dit daardie jare gedoen het.
Dubbel vier, dubbel twee, sewe hallo. Dubbel vier, dubbel twee, sewe, ek mis jou.
27 Junie 2018
No comments:
Post a Comment